Στις 26/02/2023 έφυγε από τη ζωή ο «πατέρας» της παιδοψυχιατρικής στην Ελλάδα, Αν. Καθηγητής του ΕΚΠΑ Ιωάννης Τσιάντης.

Ο Ιωάννης Τσιάντης, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το Μάρτιο του 1964 και το 1966 άρχισε την ειδικότητα στην Ψυχιατρική-Νευρολογία στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δρομοκαΐτειο». Συνέχισε τη μετεκπαίδευσή του το 1967 στην Αγγλία, όπου εκπαιδεύτηκε διαδοχικά στην Ψυχιατρική-Νευρολογία Ενηλίκων και στην Παιδοψυχιατρική, στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Saint Mary’s στο Λονδίνο (Paddington Green Children’s Hospital) και στο Tavistock Clinic. Το 1972 απέκτησε το Diploma in Psychological Medicine, το 1974 το Membership of the Royal College of Psychiatrists και το 1987 το Fellowship of the Royal College of Psychiatrists. Μέχρι το 1974 εργάστηκε στην Αγγλία ως Αναπληρωτής Διευθυντής στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική Paddington Green Children’s Hospital του Saint Mary’s και ως Διευθυντής στο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο Finchley του Λονδίνου. Παράλληλα στην Αγγλία πραγματοποίησε και την εκπαίδευσή του στην Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία Ενηλίκων με τη Βρετανική Εταιρεία Ψυχοθεραπευτών και στην Ψυχοθεραπεία Παιδιών και Εφήβων στοTavistock Clinic και στο Paddington Green Children’s Hospital. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και αρχικά εργάστηκε στην Α΄ Κλινική του Δρομοκαϊτείου Θεραπευτηρίου και στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής, όπου οργάνωσε τη Μονάδα για αυτιστικά παιδιά. Το 1976 έγινε μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών.
Το 1977 έγινε Διευθυντής του νεοσύστατου τμήματος Ψυχολογικής Παιδιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», το οποίο ήταν η πρώτη παιδοψυχιατρική μονάδα σε γενικό νοσοκομείο για παιδιά στην Ελλάδα. Το 1988 έγινε υφηγητής Παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1994 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1998 το τμήμα Ψυχολογικής Παιδοψυχιατρικής μετεξελίχθηκε στην πρώτη Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική της χώρας, της οποίας έγινε διευθυντής. Το 2005 εξελέγη Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ιατρικών Ειδικοτήτων-Κλάδος Παιδικής Ψυχιατρικής. Συνταξιοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο το 2006.
Ιδρυτικό μέλος και τέως Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας (E.F.P.P.). Διετέλεσε μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών και συγγραφέας επιστημονικών δημοσιεύσεων και βιβλίων στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα. Συνέχισε να αναπτύσσει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη πλούσιο ερευνητικό, εκπαιδευτικό και ευρύτερα επιστημονικό έργο.

Είχε την επιστημονική ευθύνη του εμβληματικού προγράμματος αποασυλοποίησης και αποκατάστασης στο ΚΕΠΕΠ ΠΙΚΠΑ Λέρου, στο πλαίσιο του κανονισμού 815/84 της ΕΟΚ περί “Μεταρρύθμισης της Δημόσιας Ψυχιατρικής Περίθαλψης στην Ελλάδα”. Τα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος έδειξαν ότι οι διαδικασίες αποασυλοποίησης και επανένταξης είναι δυνατόν να αρχίσουν να εφαρμόζονται με επιτυχή αποτελέσματα ακόμα και σε ιδρύματα με εξαιρετικά παγιωμένη ακραία ασυλική ατμόσφαιρα. Το 1991 ιδρυσε το επιστημονικό σωματείο "Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου" (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε), έναν από τους πρώτους φορείς που είχαν ως στόχο την προώθηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και την ανάπτυξη του μοντέλου της κοινοτικής φροντίδας της ψυχικής υγείας, όχι μόνον του παιδιού και του εφήβου, αλλά και ενηλίκων με χρόνια ιδρυματική εμπειρία.

Υπό την επιστημονική του ευθύνη, η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. ανέπτυξε σημαντικές Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και συγκεκριμένα τρείς ξενώνες ενηλίκων με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες, δύο προστατευμένα διαμερίσματα ενηλίκων με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες, έναν ξενώνα εφήβων, έναν ξενώνα φροντίδας παιδιών ψυχικά ασθενών γονέων, ένα Κέντρο Ημέρας για εφήβους με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες και την πρώτη Συμβουλευτική Τηλεφωνική Γραμμή για τη Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων, που συμπλήρωνε το δίκτυο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων της ΕΨΥΠΕ, καθώς και πληθώρα ερευνητικών προγραμμάτων.

Ο Ιωάννης Τσιάντης ως πρόεδρος της ΕΨΥΠΕ ανέδειξε τον σημαντικό ρόλο των ΝΠΙΔ και στη μεταρρύθμιση των παιδοψυχιατρικών υπηρεσιών, ενώ στήριξε με το κύρος του και τον επιστημονικό του λόγου όλες τις δράσεις του Δικτύου Αργώ, τόσο με την συμμετοχή του σε διάφορες Ημερίδες όσο και στις διαδικασίες ενημέρωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την κρίση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης το 2009, που οδήγησαν στην υπογραφή τους μνημονίου Σπίντλα- Αβραμόπουλου.

Τέλος πραγματοποίησε την τελευταία του επιστημονική ομιλία στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Αργώ το 2019 στην μνήμη του Παναγιώτη Σακελλαρόπουλου.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τα παιδιά του. Θα τον θυμόμαστε πάντα μέσα από το σημαντικό συγγραφικό του έργο.

Το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Αργώ